La esperanza vien de Francia.

Milio Mariño

Toi convencíu de que, si nun damos un nuevu aliendu a la economía europea, les midíes de disciplina, por bien deseables que sían, nun van poder traducise en nada. La vuelta a la crecedera significa movilizar financiamientu a escala europea, y esi ye'l pactu qu'aprobemos en xunu, pero tamién ameyorar la nuesa competitividá y coordinar les nueses polítiques económiques.

Los países que tán en superávit tienen de rellanzar la so demanda interior por aciu d’un aumentu de los sueldos y una baxada de retenciones, ye la meyor forma d'espresar la so solidaridá.

Nun ye posible, pol bien de toos, imponer una cadena perpetua a unes naciones que yá fixeron sacrificios considerables si les sos poblaciones nun ven, en dalgún momentu, les resultancies de los esfuerzos.

¡Güei ye tan importante l'amenaza de la recesión como la de los déficits!

Ocurrióseme reproducir equí, ensin quitar nin amestar nada, parte de lo que dixo’l presidente francés François Hollande nuna entrevista concedía, va dos díes, a seis medios informativos. Paezme lo más acertáu qu’oyí de tol barrabiellu que tamos oyendo.