El xenru visita al suegru nel taller

Milio Mariño

Cuenten que foi la suegra la qu'atesteró pa que'l suegru dexare que’l xenru fuere a velo al taller, a pesar de que nun se lleven nin falen siquiera. La preba ye que la nuechebona pasada, el suegru yá nun quixo que cenara en casa y dixo, inclusu, que lo más cerca que quería velo yera n'Estaos Xuníos.

La rellación, d’esi tiempu p’acó, lloñe d'ameyorar, foi a peor porque si, d'aquella, el suegru yá barruntaba que'l xenru nun yera trigu llimpiu, agora resulta que tuvo que pasar pol xulgáu y ta pendiente de que lo xulguen por estafa y apropiación indebía.

Por eso que, tal como taben les coses, naide pensaba que'l suegru fuere a ceder, pero como basta qu'una muyer atestere pa que llogre lo que quier, siguió erre qu’erre y dixo que'l xenru metiere la pata pero qu'él taba bonu pa callar. Que yá taba bien de caceríes, de fíos ensin reconocer, querides y enfiles a tutiplén.

El casu que’l suegru, a la fin, cedió y fueron velo toos al taller: Les fíes, el fíu, la nuera y los nietos porque-y tienen ciñu. La so muyer por nun dar que falar. Y, el xenru porque sigue siendo un aprovecháu y un sinvergüenza que tien más cara qu'un sacu perres.

Estu que se diz equí, anque non lo paeza, ye una hestoria Real.