A Beatriz nun la condenen los xueces, condenala nun tener perres

Milio Mariño

Si Beatriz, la mocina salvadoreña embarazada d'un fetu que fai qu'apeligre so vida, fora d’una familia con perres nun taría pasando por una tortura que, a la fin, va llevala a la muerte. Viaxaría a otru país, a Cuba que nun ta mui lloñe, y acabóse'l problema. Eso fadría, ensin publicidá denguna, cualquier moza de bona familia que, a la vuelta, recibiría les bendiciones del cura y de los qu’acaben de condenala.

Lo qu'agora asocede n'El Salvador va ser lo qu'asoceda n'España si Ruiz-Gallardón atestera n'abolir la llei que permite la interrupción voluntaria del embarazu. Llamalo asina porque toi fartu de que'l Gobiernu invente nuevos eufemismos pa referise a les coses más pelegrines y vuelva a llamar albuertu, cola intención que toos sabemos, a lo que ye interrupción del embarazu.

Si daquién non lo remedia, Beatriz sedrá otra víctima de la probeza, el fanatismu relixosu, la drechona casposa y el machismu tarrecible como lu foi Savita Halappanavar, la irlandesa d'orixe indiu muerta en avientu pasáu después de nega-y la xusticia l'albuertu que precisaba.