Cuenta la hestoria que Calígula publicó un documentu colos rexistros de los gastos que realizara l'emperador, daqué que nunca ficiera Tiberio nin dengún otru. De la mesma, tamién entamó un conxuntu de reformes públiques qu'acabaron por arruinar el tesoru y depués, apuráu poles deudes, punxo en marcha una serie de midíes desesperaes pa restablecer les finances, ente les que destacó la de pidir dineru a la plebe.
Lo que pasó naquella dómina na que’l Imperiu Romano taba gobernáu por visionarios y corruptos ye lo que ta pasando en Madrid. La hestoria bien ser siempre la mesma anque los protagonistes vistan, nun casu toga de seda y corona de lloréu y nel otru traxe y corbata y un tintazu pal pelu.
Figuráivos si sedrá paecíu que Calígula acabó creyéndose dios y dio-y un cargu políticu a un caballu. Por esi camín va Mariano que, arrodiáu de pelotes y llambeculos, ayer, nel debade de la nación, vienose arriba y calcó’l discursu d'aquel líder africanu que dixo dirixéndose al pueblu: “Compatriotes, el nuesu país taba nel cantu del abismu, pero entós llegué yo al poder y dimos un pasu al frente”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Milio Mariño