Milio Mariño
Funcionamos como un centauru cuyes dos partes, n'apariencia antagóniques, constitúin la unidá d'unu mesmu y funcionen en base a una negociación constante que suel acabar n'alcuerdu. Un alcuerdu al que llegamos por consensu. Esto ye, independientemente de que'l de fuera, o'l d'adientro, tengan el 49 o'l 51 per cientu.
Pero asocede, dacuando, que la metá d'unu mesmu remóntase y nun hai forma de convencela. Qué ye lo que, imaxino, tuvo d'asocede-y a esi americanu que foi atopáu inconsciente nel cuartu d'un motel del sur de California, con 5 tarxetes d'identificación, 2 teléfonos, un pocu de ropa, semeyes vieyes, 5 raquetes de tenis y falando en suecu. Ensin saber, siquier, nin una palabra d'inglés.
A les autoridaes americanes ye lo que más-yos sospriende, que'l señor, en cuestión, sía americanu de tola vida y, de sópitu, non solo fáigase'l suecu, sinón que fale perfectamente esi idioma y nun tenga nin paxolera idea d'inglés.
Nun ye por lleva-yos la contraria pero a mi paezme normal. Conozo a muncha xente que fala castellán a pesar de qu'el 98 per cientu de les sos neurones diz-y que tendría que facelo n'asturianu. De cuenta que naide debería asustase si, agora que tamos en branu, l’home, la muyer, un fíu o cualquier pariente, espierta del pigazu falando n’asturianu y cagándose en cuantu hai.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Milio Mariño