Que'l Rei abdique, pero na República

Milio Mariño

Nunca escuché que se glayara, na cai, somos monárquicos. A lo meyor, pue ser, ye que namás m'interesen les manifestaciones de los roxos y la xente de mal vivir. Pero, poles noticies que tengo, tampoco nes otres, nes de la ilesia o los fachas, paez que la monarquía espierte entusiasmu. Solo nos periódicos, nes teles y nes radios escuché infinidá de vegaes que los españoles, nuna mayoría aplastante, somos monárquicos. Eso tamos cansaos d'oyelo. Y, tamién, que somos Juancarlistas, esto ye, forófos de Don Juanito.

Tou lo que dicen que somos los españoles, a esi respeutu, supónsenos porque nunca naide nos preguntó. Pero agora paez qu’esos mesmos medios, y la derecha rancia, montaron una campaña de llimpieza y restauración. Per una parte empiecen a pidir, tímidamente, que'l Rei abdique y por otra traten de convencenos de que la Casa Real nun tien nada que ver nos trapicheos corruptos. Vamos, daqué paecíu a lo que dicía la madre d'un yonqui, que pensaba que les pinchaes nel brazu, del so fíu, yeren porque lo picaren les abeyes.

Lo qu’intento dicir, dempués d'esta parrafada, ye que'l mio pidimientu nun ye que'l Rei abdique, en Felipin, L'Inocente, ye que se convoque un referéndum. Llueu, después, yá veremos si gana, o non, La República.