Eastwood, un facha aceptable

Milio Mariño

Hai quien diz, y da nel clavu, que'l grandor del arte ta siempre percima del artista. A eso voi, a q’unu de los mios artistes más almiraos, como actor y direutor, ye Clint Eastwood, qu'esta selmana pasada despachóse con una intervención de lo más facha na convención republicana de Mitt Romney.

Eastwood ye republicanu de tola vida. Nunca lo guardó, nunca anduvo con medies tintes. Facha y too, nun alcuerdo ver películes norteamericanes tan progresistes como les d'esti xeniu de dereches. Gran Torino ye una morrada contra'l racismu yanqui. En Million Dollar Baby, un católicu irlandés acaba concediéndo-y la paz de la eutanasia a la so boxeadora tetrapléxica. En Mystic River demuéstranos que'l dolor personal, por infinitu que sía, nunca pue ser escusa pa que naide tome la xusticia por so mano. Bird, la película sobre Charlie Parker, ye un solu de saxo que supura anarquismu por tolos llaos.

Pa min quixera, pa esta España de fachas casposos, un facha como'l qu'esta selmana pasada faló cola siella vacía d'Obama.