Si rodare’l dineru acabábense les miseries

Milio Mariño

A un pueblín pequeñu, nel que tola xente debía perres y vivía a base de creitos, llegó millonariu dispuestu a pasar unos díes. Namás llegar empobinó pal hotel qu’había, pidió una habitación, punxo 100 euros enriba del mostrador y foise a ver les habitaciones.

El xefe del hotel garró'l billete y salió corriendo a pagar lo que-y debía al carniceru. Ésti coyó'l billete y corrió a pagar lo que-y debía al criador de gochos. El criador de gochos foi como un tiru y pago-y al molineru. El dueñu del molín coyó'l billete y foi volando a liquidar con María, la prostituta a la que diba tiempu que nun pagaba y amenaciáralu con nun dai más servicios a creitu.

La prostituta salió pal hotel, onde avezaba a llevar los clientes, punxo'l billete nel mostrador y dixo que’l so pufu quedaba saldáu. Nesi momentu baxó'l millonariu, qu'acaba d'echar una güeyada a les habitaciones, camentó que nun-y gustaba nenguna, coyó'l billete y foise.

Naide ganó un centavu, pero agora tol pueblu vive ensin deudes y mira al futuru con enfotu.