En busca les mines de Mariano Rajoy

Milio Mariño

El protocolu la ONU enquivocóse y acertó presentando a Rajoy como Presidente de les Isles Salomón, que yera aú taben les famoses mines d’oru que buscaron los españoles va cuantayá. Güei les isles Salomón, según la Enciclopedia, son una monarquía parllamentaria con problemes de corrupción, déficit abondo, deforestación y malaria a dar por un tubu. Too mui paecíu a lo nuestro pues inclusu ta xubiendonos la fiebre y nun-y atopen remediu.

Baxen los ricos y xuben los probes cuando tenía que ser al revés

Milio Mariño

Dicíalo mio güelu: el mundu ta mal repartíu. Y tantu amiguinos, porque según l'estudiu d'una consultora del Royal Bank de Canadá, en malpenes un añu, el númberu de ricos baxó, en España, un 2.6 % mentanto, el de probes, xubió y sigue xubiendo que da pena velo.
Pasamos de tener 141.000 ricos en 2010, a tener namás que 137.000 a finales del añu pasáu. Por contra, el númberu de probes algama ya los 11,5 millones.
Ta vistu que, no tocante les perres, nun rixen les lleis de la física. Nun pue aplicase'l principiu de los vasos comunicantes nin la teoría d'Arquímides. Tener el bolsu vaciu nun llama dineru y sumerxir cincuenta euros na caxa del supermercáu tampoco fai qu'esperimentes un emburrión p’arriba y salgas a flote.
Naide sabe au pue tar el dineru que los ricos tuvieron y agora nun tienen, nin que foi de lo pocu que teníen los probes. Va resultar que los únicos que saquen pitanza, con esti tiberiu, son los calcetos.

Nun ye un home pequeñu, ye un neñu

Milio Mariño

Esi que vemos, ehí a la vera, ye un neñu ente munchos paisanos. Un neñu, fíu de padre mineru, que, pola cara que pon, mialma paez asustáu.

Esa ye la historia, qu'habrá quien piense qu'a los neños hai que guardalos de les coses males que pasen, de la inxusticia y les desgracies, procurando, únicamente, que xueguen y se diviertan.

Otros, en cambiu, tando d'alcuerdo en que los neños nun deben cargar con mieos y preocupaciones que nun yos correspuenden, son partidarios de nun esconder nin negayos la realidá de les coses. Entienden que deben saber por qué los padres nun aceuten lo que consideren inaceutable y por qué se sacrifiquen y lluchen defendiendo lo que consideren xustu.

Son dos postures distintes y les dos me paecen llícites. Agora bien, lo que naide negará, imaxino, ye que los neños  nun son insensibles, los neños entruguen. El quiz ye atopar el meyor retruque, el que-yos faiga entender lo que, pa ellos, nun tien sentíu.

La xubilación del canariu: ¡ Vaya páxaru !

Milio Mariño

El nuevu conseyu de la SGAE decidió ayer impugnar la pensión del que fuere cantante de Los Canarios y direutor xeneral de la Sociedá d’Autores, Teddy Bautista, qu'agora de xubiláu tien pa cobrar 23.000 euros al mes, casi cuatro millones de pesetes.

Esti páxaru, amas de dexar la SGAE con un pufu de 130 millones d'euros, ta imputáu por apropiación indebía y alministración fraudulenta.

 Nun ye novedá, ye otru más d’esa reciella lladrones que, mialma,  paez nunca s'acaba y a los que nun basta con metelos trenta años nel trullu. Hai que pone-yos, hasta que queden sordos, la canción que fexo esti puntu: Get on Your Knees.

Franco siguirá nel desván de los trastos

Milio Mariño

Por decisión del Tribunal Supremu, de fecha 13 de xuno, que nun almitió a trámite un recursu que pidía la reposición de la estatua de Franco, a caballu, na plaza San Xuan de la Cruz, xunto a los Nuevos Ministerios, el dictador siguirá nel desván de los trastos.

La noticia pue dicise que ye bona y mala al empar. Bona porque mialma sedría un escarniu que volvieren poner al gallegu nun pedestal, anque fuere de bronce y cagáu de palombes abondo. Y ye mala porque, amás de qu'hai un maxistráu de Supremu qu'emitió un voto particular en contra, plasma que conserven la estatua como si dalguién pensara que, entovía, pudiere sirvinos pa dalgo

Lluces qu'allumen lo prietu

Milio Mariño

Si una imaxen val por mil pallabres esta nun tien preciu. Dexate mudu. Ye como si, nun segundu, oyeres un discursu en silenciu. Entrate polos güeyos baxa pol pescuezu, plonia nel pechu y, a la vuelta, faite tarabica'l gargüelu.

Los mineros nun quieren regalos, quieren trabayu, quieren ganar el sueldu nel tayu. D'ehí, pa m’idea, que los que nunca sudaron pa ganalo nun entiendan que prefieran partise l'alma trabayando enantes que tar nel paru.

Rajoy volvió meter la pata hasta'l cuezu

Milio Mariño

A la fin en dalgo somos los primeros, somos el faimereyir de la prensa estranxera. Los periódicos de medio mundu falen de la rueda de prensa, obligada, de Rajoy, el domingo y pónenlo a cayer d’un burru pola inorancia, les mentires y les fanfarronaes que dixo y nun veníen a cuentu.

Rajoy ganó les eleiciones llamando fatu a Zapatero y en cinco meses tamién lo gana, de llargu, en metedures de pata y salies de pata de bancu. A lo cuál hai qu'amestar dalgo que barruntábemos y agora sabemos: que ye fuino, babayu y tien menos sentíu que la pega en rau.