Cinco millones y lo que te rondaré morena

Milio Mariño

Pesllada la formigonera lo que nos queda ye'l turismu y el campu, porque la industria, n'España, ye más escasa que les amapoles nel desiertu de El Gobi. Por eso da medrana que Rajoy y Company atesteren, como Georgie Dann, col mesmu cantar de siempre: formación, gabita a los entamadores y reforma llaboral. Equí lo que fai falta ye Blues del bonu, camudar el sistema granible y qu'inviertan los que tienen fierru.

Naufraxu total

Milio Mariño

Unu non escarmienta. Y mientres ve pasar un dia tres otru ensin entender cómo nin por qué crez l'entusiasmu soporta esa sonrrisa de culiebra profiden, ente lo macabro y lo celestial, que festexa la maravía alquímica de la inocencia de Camps.
Se que nun ye momentu, y tarrezo que nengún otru lo sía, d'esclariar la verdá. La xusticia y los xueces cada vez se paecen más al Cruceru Costa Concordia y al so capitán.

Fútbol pa difuntos

Milio Mariño

La xunta direutiva del Barcelona acaba anunciar que nun llateral del estadiu azulgrana, na parte baxa de la grada, acutaráse un requexu nel que los socios y aficionaos, podrán dexar les cenices, depués de muertos, al módicu preciu de 1.500, 2.000 o 4.000 euros, según seya'l buracu escoyíu.
Al paecer nun son los primeros, yá hai dellos equipos de fútbol qu'ufierten esi serviciu, pol que los culés piensen sacar hasta 6 millones d'euros.
Bona gana gastar perres en baldre. Si, polos menos yos ofrecieren un sitiu curiosu, pero nun requexu y embaxo la grada, nun se yo lo que van poder esfrutar los difuntos de los trunfos del so equipu. Cómo nun esfruten de oyíu…

Somos la risión de los fachas y los corruptos

Milio Mariño

Que los fascistes pidan la inhabilitación d'un xuez qu'entruga pol fascismu, seya Garzón o esa xueza que se pimpla y les arma mui gordes, namás pue dase nun país bananeru nel qu'un facha tira una gaspia de plátanu y castiguen al que la pisa, y lleva un focicazu, por fatu.
Ciertu que, como diz esi paisanu estranxeru, somos la risión, pero lo que más m'apulmona ye que los que s'escoyonen de nosotros nun son los que viven a 10.000 kilómetros, son los que viven equí y lleven escoyonándose dende va yá munchos años.

El día del Señor

Milio Mariño

Esti domingu, buxu y tristayu, lleo pola mañanina tempranu, que si unu se siente engañáu nun tien por qué preocupase nin tomalo a pechu, que nos engañen a toos. Nun ye consuelu. Nun val tampoco echái la culpa al Señor. Díxolo mui bien aquel poeta d'Uviéu: Mañana non sedrá lo que Dios quiera.
Igual tampoco lo que queramos nosotros pero ye más prestosu matar el tiempu intentándolo qu'amorrinar llamentándonos.

Indultos a bultu

Milio Mariño

Soi tan inorante, non me duel reconocelo, qu'inoro les razones poles qu'un Ministru de Xusticia indulta a un banqueru tramposu y a un futbolista condenáu a tres años y picu de cárcel por agresión sexual. Seguru que, nes dos decisiones, hai razones d'Estáu que les xustifiquen de sobra, por eso nun algamo a criticales. Alcuérdoles y póngoles xuntes, col aquello de que dalguién, más y meyor informáu, puea sacame d'esti alloriu y apurrime una rayadina de lluz.

El capitán Araña

Milio Mariño

Plasmé al oyír la conversación del Capitán del Cruceru coles autoridaes del puertu. Y, entovía plasmé más cuando supi qu'escapó del naufraxio en taxi. ¿Cómo, el Capitán pue escapar, d'un barcu a pique, en taxi ? Tamos llocos?
Yá nun ye pol mal que fexo ye qu'esti fantasma acaba frayame dalgo que llevaba dientro dende la infancia. Lo que m'enseñaren de neñu yera que'l Capitán d'un barcu non solo yera l'últimu en abandonalo sinón que na versión qu'a min me dieron non lo abandonaba nunca, si llegaba'l casu dexábase dir a pique col barcu. Non por heroísmu, por dignidá.
Quedame'l consuelu de qu'esti nun yera Capitán, yera'l direutor d'un hotel de playa