La mar y la navidá

La mio parrafada de los xueves nel programa Noche tras Noche de la RPA

El mi lio d'esta selmana tien que ver cola mar y la navidá. Tien que ver porque fai güei ocho díes, a esta mesma hora, Felipe y Miguel, taben los dos na mar, a trés milles del Cabu Peñes, cola agua pol pescuezu y agarraos a la proa d'un barquín pequeñu, apenes cuatro metros y mediu, pidiendo socorru. Tuvieron asina dolce hores… Dolce hores, de nueche y na mar del Cantábricu. Xusto hasta l’otru día pela mañana, que foi cuando, por fin, pudieron rescatalos.

Dolce hores garraos práuticamente a nada, n'alta mar y de nueche son munches hores, tien que facese mui llargu.

El casu qu'ayer Felipe y Miguel abandonaron l'Hospital de Jove y lo primero que dixeron foi que cuando taben na mar, cola agua al pescuezu, nun paraben de dase ánimos l'unu al otru. Seguro que nun van escaecer esa nueche nin el momentu en que los rescataron. Agora vuelven a casa contentos y dicen que casi en plena forma y dispuestos p’adientrase de nuevu na mar… qu'amás d'oficiu ye una pasión pa estos dos pescadores.

Pa min son dos fazañes: la d'ellos por caltenese a flote y la quienes llograron rescatalos, pero si m’apetez camentalo nun ye solo por eso. Ye porque tamos a una selmana y picu de la navidá, de la famosa cena de Nuechebona, y como siempre falamos muncho del pescáu y del mariscu y de los precios qu'algamen por estes feches. Falamos muncho del preciu y poco del riesgu.

Si yá sé que los pescadores, d'esi preciu ven solo una parte y nun ye la más grande. Pero más al mio favor… Más pa mirar al cielu y la mar, dende la oriella, y convidavos a pensar que cuando’l tiempu se pon gafu y vemos eses foles xigantes, neses condiciones hai quien se mete nuna lanchina de cuatro metros y mediu y sal a pescar. Y tamién los hai qu'arriesguen la vida polos cantiles pa coyer eses percebes que van llucir llueu na mesa p'arguyu de los anfitriones.

Lo de Felipe y Miguel…. Y lo de tantos otros qu'arriesguen la vida na mar pue sirvinos pa pensar que'l pescáu y el mariscu nun se cueyen, precisamente, nel muelle. Salir a pescar, o a coyer mariscu, por estes feches nun ye un negociu ye la única forma de vida que tienen dalgunos.

Asina que nun sé a vosotros pero, a min, dende'l calorín que fai equí dientro dame respigos pensar como tará agora la mar. Tará d'un fríu que pela mientres nós tamos contentos y arrodiaos de lluces de colorinos esperando la Navidá. Esperando vivir esi cuentu de tolos años. Ye un cuentu que presta pero préstame, inclusu, más que Felipe y Miguel volvieren a casa sanos y salvos. La so aventura y pa cuntalo… pue quedar como'l meyor cuentu de navidá esti iviernu.

Milio Mariño